tarih, 13 ekim 2015. bir doğum günü. etrafımda kimsem yok. bir bar taburesinde zil zurnayım.. izmirde buddha bar. bayılmak istiyorum orda. bayılayım ki ambulans falan gelsin biri benimle ilgilensin istiyorum.
sonra barın canlı müziğini yapan çocukların ''doğum gününüz kutlu olsun jcma bey'' dediğini duydum. kafamı kaldırıp sahnenin olduğu yere baktım. iki üç alkış sesi topluluğu tetikledi bir alkıştır koptu. önümdeki birayı usulca havaya kaldırdım. 180 derece havada çevirip derin bir yudum aldım.
sonrasında olan daha garip. mavi duvar isimli parça çalmaya başladı. bir dakika lan dedim kendi kendime.
1-benim doğum günüm olduğunu nereden biliyorlar?
2-en sevdiğim şarkıyı neden çalıyorlar.
etrafıma bakındım tanıdık bir sima görebilmek için. gözüm kimseyi kesmedi. bu sırada göz göze geldiğim insanlar suratıma bakıp sırıtıyorlardı. iyice kıllandım. bu işte bir iş var dedim. kalkıp çocukların yanına gittim. küçük bir teşekkürle girizgarı geçiştirip size doğum günüm olduğunu kim söyledi ve bu şarkı nerden çıktı diye sordum.
bi kız geldi. şu peçeteyi verip gitti dediler. peçeteyi bana uzattılar. aldım. hiç unutmuyorum
''13 ekim jcma'nın doğum günü, haramiler mavi duvar..'' yazıyordu.
el yazısını hemen tanıdım. karakteristik g harfleri, m harfleri. kolay şey değil bunları unutmak. 2 yıl mektuplaştıktan sonra.
o kadın gelmişti. adı gibi tanıdığı herifin nerde ne bok yediğini biliyordu gene adı gibi. belki oturup uzaktan izlemişti bir süre. halime acımıştı belki bardaklardan aldığım intikamı görünce. 2014 te ayrılmıştık. kaç doğum günü geçirmiştik beraber. kaç doğum günüm geçmişti başkalarıyla. ama bu en özel ve mutsuz olanıydı.
o gün dedim ki kendi kendime. -insanlar böyle şeyleri genelde doğum günlerinde der-
yaşlanıyorsun jcma. yaşlandıkça bitiyorsun. dirhem dirhem yok oluyorsun.
