Lise yıllarımda öğrendiğim saç düzleştirmenin tehlikeli yoludur.
O zamanlar tabi saç düzleştirici yok, var ama anca zenginlerde. kuzenimin bir arkadaşı ile muhabbet ederken, aaaa senin saçların nasıl böyle düz! Diye haykırıverdim, o da ütü ile yapıyorum dedi. Hemen eve koşup uygulamalı olarak gösterdi, kız tek başına saçını iki dakikada ütüledi ve sonuç harika! Şimdi de sen dene deyip ütüyü verdi elime, bir bok beceremedim tabi. Hafif yanıklarla kurtuldum, eve dönüp tekrar denedim yine olmadı..
Sabah erkenden kalkıp ütüyü ısıttım(bizim ütü milattan önce yapılmış beton gibi bir şeydi) annemi uyandırdım, saçlarımı masaya yatırıp "anne allah aşkına bi ütü bassana şuraya" dedim. Annem şok tabi, e tamam diyip ütüledi en sonunda. Benim ayağa bir kalkışım var, allah allah! heyecanla aynanın karşısına koşup baktım, Bir de ne göreyim? Saçlarım, özgürlük heykelinin tacı gibi havaya dikilmiş.. bu sefer de yatırmak için bir saat uğraştım.
Saçımın düzleşmesi uğruna verdiğim bir mücadele daha hüsranla sonuçlanmıştı. Anladık doğuştan bahtsızım ama bu kadar da beceriksiz olunmaz ki..
