türkiye toplumunda ya da diğer toplumlarda özellikle son 20 yıl içerisinde yani şu ünlü soğuk savaşın bitiminden beri bir değişimin yaşandığı belli. fakat bu değişim eskinin köhnemiş, donuklamış ve parazitleşmiş alışkanlıklarını değiştiren bir biçidem ilerlemiyor. bu değişim süreci insan toplumunu çürüten, asalaklaştıran, karşısındakini bir ticari mal dışında görmeyen, hızla bireycileşen ve rezil bir kokuşmuşluğun içinde yuvarlanan bir biçimde işliyor. insanlığın içine işleyerek bir örümcek ağı gibi etrafı çevreleeyn bu kokuşma siyasetin içine de işlemiş görülüyor. işin ideolojik, ekonomik, kültürel ya da siyasal boyutuyla ilgilenmekten öte bir hayal içinde koşup magazinel boyutuyla ilgilenmek giderek yaygınlık kazanan bir akım olarak görülüyor.
belli başlı şeyler vardır siyaset yaparken: bunlardan biri de ideolojik-siyasal savaşım içerisinde tezleri çürütmeye dönelik pratik çıkarımlardır. yani bir emek değer teorisi ortaya sunulur, bununn doğruluğu ya da yanlışlığı hayatın içerisinde test edilir. bir başka örnek vermek gerekirse, siyasal bir argüman toplumun hareketlerine göre rahatlıkla doğru olup olmadığı test edilebilir. en azından geçmişte bunun kuramsal alandaki karşıtlığı verilirdi siyasette ama şimdi bakıyorum da, şu televole toplumu denilen hadise hayatın her bir alanına bu kadar mı işler? rezilliğin, kahpeliğin daniskası kimi görüşler rahatlıkla burada savunabiliyor. işin magazinsel boyutu genelleme adı altında matah bir şeymiş gibi karşıt bir görüş olarak sunuluyor.
toplum çürüyor deniyorken "hani nerede?" gibi karşı çıkışlarla karşılaşılıyordu. halbuki şimdi hayatın her alanına işleyen bu kokuşmuşluk, değersiz ve paçavra görüşlerle bir kez daha ortaya çıkıyor. insanın ideolojisi ya da dünya görüşü incelenmek yerine hayatına dair kimi tutarsız psikolojik değerlendirilmelere gidiliyor. psikanaliz ne zamandan beri bu kadar tutulmuş insanların aklında ya da ne zamandan beri bu kadar öğrenilmiş hayret verici bir durum. ama işin aslı psikanaliz yapmaktan öte tutarsız, cüretli ve içi boş genellemelerin yaygınlaşması. işin aslı ile uğraşmaktan öte magazinel boyutuyla ilgilenmek popüler olmuş. ne diyelim, böylesine bir kolaycılıkla başarılar ama gidebileceğiniz en uzak nokta evinizin en yakınındaki bağ-bahçe olabilir.
bir de ekleme yapalım, reziller yanlış anlamakta üst noktalara taşıdılar konuyu. yahu ne çok komünistlerden korkuyorsunuz? hem "hayal bu işler, bırakın yahu" diyersunuz hem de işin karaçalma kısmına kaçmaya bayılıyorsunuz. tam da çürüyen toplumun öncülerisiniz. isteediğiniz kadar karalayın ne fark eder? apaçık korkuyorsunuz, ne kadar inkar etseniz de.
