Alışıyorsun istemsizce. Dünden beri dengem bozuldu. Hiçbir şey yemek istemiyorum dışarıya çıkmadım iki gündür. Hayat çok ucuz. Sadece olan biteni sessizce izliyorum. Elimden de bir şey gelmiyor haberlere bakıp yitip giden canlara ağlıyorum. Yeni baba olmuş polisler,oradan tesadüfen geçen öğrenciler, analarının evlatları, eşlerinin biricik kocaları ve daha birçoğu. Boğazım düğüm düğüm ağlayıp dua ediyorum. En kötüsü de ben artık alışıyorum. Ama bu olmamalı. insanlar ölmemeli. Düşüncem bu ama yapabildiğim bu değil. Çünkü ben korkuyorum artık. Herkes için korkuyorum...
