erkek çocuğu hayatın sürekli aktığını, kız çocuğu ise hayat akarken insanın duraksayıp nefes alabileceğini gösterir.
tanıdığım bütün erkek çocukları yorulmak bilmeyen, durmayan, duraksamayan tiplerdi. genelde de kız çocuklarına göre hareketli olurlar. dünyaları, uçalım, kaçalım, atlayalım, zıplayalım, durmayalım üzerine kuruludur. zaten bu yüzden severler arabaları, uçakları, şiddeti, savaşı... çünkü hiç birinin doğasında sakinleşmek yok. durmak yok. nefes almak yok. sürekli bir koşuşturmaca, heyecan, aksiyon...
buna karşılık kız çocukları o akıp giden furyanın içinde 'hey sakin ol, niye koşuyorsun ki? o zaten sana geliyor' der gibidirler. yaşamın son hızında sağda durup gözlerini kapatıp bulutlardan gökkuşağı yaratabilirler. sadece pembeden ibaret değildir onlar sanılanın aksine. kırmızılar, morlar, sarılar, yeşiller uçuşur sonsuz mavilikte uçan balon gibi.
