çetin altan'ın "..rahat ve imrenilecek bir hayat sürmenin asansörü değil; çalışmayı sevdiğin bir alanda, görkemli bahçeler yaratmış altın beyinli insanlar dünyasının tadına varabilme sofrası" diyerek ustaca tanımladığı, fakat neyinden ne şekilde faydalanılabileceği yine insanın kendisine kalmış eğitim ve öğretim kurumu.
