araplar islamiyet öncesi putlara taparken mantık şuydu; "bir veya birden fazla yaratıcı var ve bu yaratıcılara biz yaptığımız put/heykel gibi cisimlerle ulaşabiliyoruz." aradaki aracı durumu putlardı. putlaştırdıkları simgelere sırf onları yaratıcılarına erişmesine vesile oluyor diye rağbet ediyorlardı. tapınma eylemlerinde put bu işlevi görmekteydi.
