Fransız devrimi yaşandıktan sonra artık halk zenginlerin daha zengin olmasından sıkılmıştı. Köylüler en son kazma kürek emeklerinin karşılığını alabilmek için patronlara baskınlar düzenlemişlerdi. 1791 yılında ulusal mecliste kralı destekleyenler meclis başkanına göre meclisin sağına, yenileşmeyi ve halkın haklarının artırılmasını savunanlar da soluna oturmuşlardı.
solcular halkın, ezilenin yanında olduğundan, doğruları savunduklarından sevilmezler. tabi günümüzde daha neyi savunduğunu bilmeyen, sol görüş ile terörü ayırt edemeyen tatlı su solcularından bahsetmiyorum.
