tenefüsteyken koşan arkadaşlar birbirlerine çarpmasın diye onları kontrol ederdim. yavaş koşmaları için uyarırdım. hatta koridorun köşelerinde durur, birbirini görmeden iki ayrı taraftan koşarak gelen öğrencilerin birbirlerine çarpmasını engellerdim. hatta teneffüs zili çalmadan hemen önce sınıfın kapısına girip bekler, içeriye giren öğrencilerin birbirini itmeden, çarpmadan girmesini sağlardım. kendimi o kadar kaptırmıştım ki, sanki trafik polisiyim, hatta işi ilerletip koridorda yürüme hız sınırını aşan müdür yardımcısını bile uyarmıştım. "örtmenim, çok hızlısınız!" diye. kendimi bu uğurda feda edebilirdim. hatta işi ilerletip sınıftakilere ceza yazıp geçimimi bu şekilde sağlama planlarım bile vardı. daha sonra sınıftan kendime yakın olan birkaç arkadaşımı da trafik şubeye alıp hemen terfi edip komiser olacak ve artık sınıfta bekleyecek, tehlikeli koridor görevlerine onları gönderecektim. cezayı onlar yazacak ve bana getirecekti. daha sonra ben kendime yeterli kadarını alıp gerisini onlara verecek, onların saygı ve sevgisini kazanacaktım.
ama olmadı sözlük, olmadı. öğretmen kısa süre sonra kendimi bu göreve fazla kaptırdığımı söyledi. trafik polisi değil basit bir trafik kolu öğrencisi olduğumu belirterek beni meteroloji koluna aldı. tabi her şeyi fazlası ile ciddiye alıp sorumluluğu yüklenen ben bu kolda da sakin durur muyum hiç? durmam tabi. ama onu da başka bir entiride anlatırım.
