bilhassa son zamanlarda iyice baş gösteren durum. Bir bilinçle sınırlı olan insanın, tanımı gereği varlığının bilgisi bilinçten aşkın olan tanrının var olup olmadığı hususuna çok fazla ihtimam göstermesidir.
Tanrının varlığı varsa bu bizim değil onun sorunu, eğer var değilse zaten birisinin sorunu olmaktan çıkar. Bu yalnızca epistemolojik değil, ontolojik olarak da böyledir.
Bu meseleye elbette kafa yorulmalı ama düşünme etkinliğinin yalnızca veya çoğunlukla bu tema etrafında dönmesi birçok açıdan gereksizdir.
Tanrının varlığı hususuna kayıtsız kalmak, var olup olmadığını umursamamak; apateist olmak çok zaman kazandırdığı gibi bilincin de daha üzerine düşünülesi şeylere yönelmesini sağlar.
