22 yaşımdayken ben de öyle hissediyordum. Bir karar verdim ve herşeyin yoluna gireceğini düşündüm. Bir iki yıl da olsa kısmen Mutlu oldum Ancak sonuçta değişen hiç bir şey olmadı. Bu saatten sonra olacağınıda zannetmiyorum. Hem suçluyum hem suçsuz. hem pişmanım hem değilim. Elimde olmayan sebepler var.
insanın hayattan her hangi bir beklentisi olmaması ilginç bir duygu. Yalnızlık önceleri kendi tercihimdi şuan ise kaçınılmaz son gibi gözüküyor.
