Sen Ahmed ü Mahmud u Muhammed’sin efendim,
Hak’dan bize sultân-ı müeyyedsin efendim,
Ol dem ki velilerle nebîler kala hayrân,
"Nefsi" deyü dehşetle kopa cümleden efgân,
Ye’s ile usâtın ola ahvâli perişân,
Destur-ı şefaâtla senindir yine meydân.
Sen Ahmed ü Mahmud u Muhammed’sin efendim,
Hak’dan bize sultân-ı müeyyedsin efendim.
Bir gün ki dalup bahr-ı gama fikrete gittim,
ilden yitürüp kendümi bî-hodlıga yitdim,
işyânım anıp âkıbetimden hazer etdim,
Bu matlaı yâd eyledi bir seyyîd işittim.
Sen Ahmed ü Mahmud u Muhammed’sin efendim,
Hak’dan bize sultân-ı müeyyedsin efendim.
