O çok kalmak istediğim şehirde, o bozkırdayım..
2 odalı küçük bir evim var.Her bir noktasını kendim temizledim.
Perdelerini ben ütüleyip astım.Bana ait.
Rüzgar esiyor,yağmur yağıyor. Ankara'ya o çok sevdiği sonbahar geri geliyor.Oysa hiç gitmemiş gibiydi..
Kocaman bir yıl geçti,koca bir yaz bitti.
Ben hep sonbaharda kaldım.Ben ayları ,günleri saydım.
Sabır nasıl bir şeydi? Her hücreme kadar öğrendim!
Ve beklemek..
Beni bekleyen ne bilmiyorum.insanlar evleniyor,insanlar bir hayat kuruyor,insanlar çocuklarını büyütüyor.
Ben serin bir Ankara akşamında mumları yakmış,karanlıkta,tek başına camdan düşlere dalı veriyorum..
