ey her gün gölgesini omzumda duyduğum el,
-gölgesi kendisinden bin kere beter ölüm-
her gece karanlıkta karşıma çıkan heykel
herkes gibi bana da bir gün mukadder ölüm
kandırsın beni bırak bu renkler bu kokular
ne olsa bu bahçede bir şarkılık günüm var
bilmem ne aksettirir yarın benden bu sular
ve sanmam geri gelsin bu giden günler ölüm.
