Öncelikle dil isimlerine gelen ekler ayrılmıyor artık.
Daha sonra Ben burada şunu ifade etmek istiyorum:
Türkçe artık kaynak bir dil olmaktan ziyade, köken aldığımız bir dil durumunda. Kaynak sürekli bir üretim, onunla bir iletişim sağlar; köken ise onunla artık ilişkimizi kestiğimiz bir sefer ürettiğini kullandığımızdır.
Son zamanlarda, türkçenin köken olarak, felsefe açısından en yetkin dil olan eski yunanca ile bazı benzer dil-düşünce ilişkisine sahip olduğunu fark ediyorum. Bu daha önce de söylenirdi ama buna inanmazdım.
Yani bir köken olarak türkçe gayet yetkin ama şu an için gerek kelime türetenlerin tahrif hastalığı gerekse terminolojiye uzaklığı açısından geride kalmış durumda.
