madem ölüm mutlaka başımıza gelecek bir şey, madem mutlaka öleceğiz, ondan korkmak, çekinmek niye? er ya da geç karşımıza çıkacak, tanışacağız. onu ağırbaşlı bir halde beklemek yerine sululuk yaparak beklemek neyi değiştirebilir ki? dalga geçtik diye iki kere mi ölürüz?
bakın eski düşünürlerden biri ne diyor ölüm için:
"Biz yaşarken ölüm yok, ölüm geldiğinde de zaten biz yokuz. Öyleyse Ölüm bize ne sağken kötülük edebilir ne de ölürken. Sağken etmez, çünkü yaşıyoruz. Ölüyken de edemez, çünkü yaşamıyoruz..."
o halde geçelim dalgamızı, eğlenelim; ölüm pabucu yarım, gel buraya oynayalım...
