bir psikiyatra anlatmam gereken şeylerle başınızı ağrıttığım için de özür dilerim.
tembellik veya umursamama, ilgisizlik gelinen noktada bir sonuç evet. kabul ediyorum. fakat tüm toplumsal olaylarda da olduğu gibi sonucu doğuran sebeplerle ilgilenilmediği sürece çözüm üretilemiyor. ben de ilgilenemedim. zamandan koptum. kafam koca bir arşiv çöplüğüne döndü. yıllar birbirine girdi. her şeyi yoksayabilmek için, unutabilmek için, bilincimi kapatabilmek için, içine düştüğüm durumu ötelemek erteleyebilmek için çeşitli uğraşlarım oldu. duruma gerçekçi yaklaşmayı bir türlü beceremedim.
itüdeyim, bölümümün şimdilik pek bir önemi yok. 2009 yılında hazırlıkta ilk sınavımı kaçırmıştım. konsantrasyonumu da o dönem kaybettim. küçüklüğümden beri aileme hep güçlü görünmüştüm, güçlüydüm de. bir şeyler kötü gitmeye başlamıştı ve ben hala güçlü görünüyordum. ailemi başarıya alıştırdığım için bir kez olsun "oğlum gerçekten mutlu musun, her şey yolunda mı ?" sorusunu işitmedim. "her şey tepetaklak, yapamıyorum, olmadı, bu kez başaramadım." diyemedim. sonrasında dönem dönem okula uğramadım. kalabalık sınıflar, bitmek bilmeyen hesap ödevleri, anlamsız muhabbetler, samimiyetsiz tokalaşmalar, farklı yüzler eskimiş muhabbetler okulla aramdaki tüm bağımı kopardı.
şimdi camımdan her yıl yükselen koca koca gökdelenleri izliyorum sigara izliyorum. otomotiv firmaları 2 kez kasa yeniledi, türkiye çok çetin olaylarla sarsıldı, çok fazla gözyaşı döküldü, yeni doğmuş bebekler gözlerini tekrar yumdu, bir dönemin simge ve önemli isimleri mineral olarak doğaya geri döndü ve tüm bunlar olup biterken ben de kendi çürüyüşümü izledim. düzensiz yaşamaya başladım, tam 5 yıl tan atmadan yatmadım. tenim gençliğim yüzüm eskidi. hatta bazı zamanlar 3 4 gün eve kapanıp sokağa çıkıyor ve insanların suratlarına bakıyordum uzun uzun. kendimi bilinç kapatan oyunlara, sanal muhabbetlere ve şaraba kaptırmıştım. keyfi olarak sınavlarıma girmedim, girmeyeceğimi bildiğim halde sınav saati geçene kadar sınav stresi yaşıyor. sınav saati geldiğinde evimde sefil bir halde oturup pişmanlık gözyaşları döküyordum. yarın da yapı statiği sınavım var mesela. müthiş bir açmazdayım. küçük bir dükkan açacak miktarda parasını tükettim ailemin, ifade edemediğim ve değişen ideallerimi açıklamama yardımcı ve destek olacak kitaplar buldum okudum. kendimi kitap karakterleriyle özdeşleştirip onlar gibi davranmaya başladım. kendi kendimi zehirledim. küçükken kutsadığım hayallerime lanet ederken buldum kendimi. gerçeklikten koptum, gözümün önünde geçip giden zamandan koptum.
bu öyle acayip bir durum ki, felaket düşleri kurduruyor insana. bazı felaketlerin yolunu gözlüyorsun. doğal afet düşlemiştim mesela, hayatın akışını sekteye uğratacak cinsten veya babam ölse demiştim, her şeye yeniden başlardım ben de. insanlıktan utandıracak arzularla oldum hasılı. daha neler neler.
tabii düşlediklerim olmasa da felaketler kapımı çaldı. mahvoluşlar gerçekten de ailemi bulmuştu. fakat işimi kolaylaştıran cinsten değildi hiçbirisi. zamanında mezun olamadığım için benim de payımın olduğu olaylardı bunlar. abim dükkanda babamın yanında çalışıyor. 100 bin lira para batırdı. piyasaya 8 milyon lira borcu olan bir adamdı ve vurdular adamı. kazandırdıklarının yanında hiç önemi olmayan bu rakam yüzünden abim depresyona girdi. eşinden ayrılma kararı aldı. 4 yaşında çok zeki ve dünyalar tatlısı bir yeğenim var. yazın tatilde bazı sabahlar babamın hıçkırarak ağladığını duydum. fotoğraflarına bakıyordu sürekli. velayetten dolayı göremeyeceğiz bir süre sonra. insan, başına gelmesini aklından geçirmediği olaylarla karşılaşınca yıkım çok büyük oluyormuş.
şimdi sigara yakıp, 5 yıl önce salonda 4 kişi dota oynadığımız günleri getiriyorum gözümün önüne, ne pis kokardı evin içi. artık salonda sigara içmiyorum. dostlarımın da bir zamanlar öğrenci olduğu günlerdeki gibi kalmasını istiyorum hafızamda. fakat olmuyor, buna da izin vermiyorlar. nikahlarına şahit olmam isteniyor. benim gibi her şeyini kaybetmek üzere olan birisinin şahitliğinden ne olur. diyemiyorum.
obsesyonlarımdan bahsetmeyi unutmuşum fakat daha fazla baş ağrıtmayacağım. esenlikler dilerim.
