şu an okuduğum kitapta bolca bahsi geçen histir. ana karakter diğer ana karakterle tanıştı ve birden hayatları değişmeye başladı. aralarında müthiş - ama böyle imrenilecek derecede yani- bir sevgi, arkadaşlık, dostluk bağı oluştur. yazarın deyimiyle adeta birbirlerini tamamladılar. acaba bana da böyle bir his getirecek birisi var mıdır şu hayatta? yoksa her şeyi çok güzel yapmak insanın sadece kendi kendisine yapması gereken bir iş midir? eğer öyleyse çok acı bana göre. o kadar sosyal hayvanlarız, her sorunu illa kendimiz mi çözelim?
