uzmanı olduğum şey. küçükken divanlara sürme yüzünden annem peşimden koşardı, şimdi ise...
anlatamayacağım lan!
neyse:
hastayım, okula da gidelim dedik niyeyse. okula gitmek için kıta aşan insanlardanım bu arada. okula gidip derse gitmedik zaten sohbet falan fistan geçti vakit. yanılmıyorsam 20:10 vapuruydu sirkeci-kadıköy arası seyir yapan. tam boş yer görmüş, depar atacakken oturmak için hapşurduk selpak türü bir şeye ulaşamadan. e öyle kibar işi değil, ben en az dört sefer arka arkaya yaparım bu işi, arkadaşlar arasında laz ziya'nın kızı diye laf atanları az dövmüşlüğüm yoktur bu husus yüzünden. ne oldu hapşurduk da? ellerden sarkan sümükler! lan kızarıp bozarayım, kenara çekilip ağlayayım mı yoksa bir iki saniyede dolacak olan yeri mi kapayım?
ne yaptım?
gittim oturdum, sonra usulca temizlemeye başladım sümükleri. kaç selpak harcadığımı hatırlamıyorum ama karşıda oturan abi eminim ki saymıştır, garibana beş dakika boyunca burnumu, ellerimi ve hatta elimdeki poşete de bulaşmış olan sümükleri seyrettirdik. bunu okuyorsan hakkını helal et hocam.
