"Yalnız kireci dökülmüş, tuğlaları dökülen duvarda, gazeteden kesilmiş , Trabzonsporlu Şotanın resmi, unlanmış, tozlanmış. içimden buradan hemen kaçmanın yollarını, bahanesini düşünüyor, dışımdan normal konuşmayı sürdürüyorum:
"Şota şimdi Ajaxta oynuyor!"
Ömer:
"Onu gönderenin ...na koyayim, yaktılar Trabzonu!
Çocukken hatırlıyorum, köy kahvelerinde ismet Paşanın, Menderesin resimlerini görürdüm. Şimdi burada Şotanın resmini bulmak. Halkın sevgisini kazanmak, en derinlerdeki insanların yüreklerine kazılmak nasıl bir duygu? Çok kıskandım Şotayı. Şotayı konuşup, birazcık normale döndüm..
Ömerin sırtına vurdum. Onu överek sakinleştirmek için fırsat kolluyordum.
"Aferin, helal sana Ömer, sen de bizdensin!"
Ömer, bilmişçe bir sorumlulukla
"Ha burada niye bu kadar sikinti çekiyrum sanaysin"
Yani garibanlar için çekiymiş.
Ömer yeniden transa girip Faik Ustaya saldırmasın diye, muhabbeti boş yerlere doğru sürüklüyorum:
"Peki Ömer, paranın gerl kalan kısmını?"
Ömer gözlerini kısıp düşündü, duvardaki Şota resmine takıldı :
"Şotayı getirip kulübe veririm, alun ula, alun ...na koyayim"
