Yoruldum kıskacına sıkışmaktan.
Bu çatlak sesli sessizliğinin çığlıgından.
Sustukca içime akmandan.
Yüzümde bir kuru gülümseme gibi kalmandan.
Dışımda tutamadım, içimden atamadım yok sayamadım...
Bu kadar yeter, yüzüm biraz gülmeli...
Aslı yok mu bu saçma bu bozuk düzen geri döner mi of...
Bu kadar yeter biraz uzun sürmedi mi?
Bu anlamsız savaş artık bitmeli.
