dün akşam ilk defa izledim binbir gece'yi. ilk kez milli oldum da diyebiliriz yani. her şeyin ilki heyecanlıdır malum, bende de tatlı bir heyecan vardı. eğer canlı final olayı olmasaydı izler miydim, hayır. ama öyle bir merak içerisine girdim ki izlemesem çıldırabilirdim o derece...
neyse efendim, gelelim canlı yayın hadisesine;
öncelikle şunu söyleyebilirim ki, yapabileceklerinin en iyisini yaptılar. tabi ki o gazeteci kadının heyecanla karışık takılmasını ve arada görüntüye giren zürafa mikrofonları saymazsak. ama olur o kadar.
ceyda düvenci ve tardu flordun çok iyiydiler. halit ergenç ve bergüzar korel'de aynen. ama ben m.ali birand'ın oyunculuğunu pek beğenmedim, ferhat göçer'de keza aynı!!
şimdi gelelim bu ekibe yapılan eleştirilere...
işte iyi oyuncu olmadıkları anlaşılmış falan filan. alakası yok, gayet iyi oynadılar. ayrıca o ekipte gördüğünüz herkes yılların deneyimli tiyatrocuları. en baba ceyarları suelinları da gözleri kapalı oynamışlardır yıllar boyunca.
ama orası tiyatro sahnesi değil ki be abicim. adamdan on kaplan gücünde oyunculuk bekleyemezsin ki. her tarafta kameralar var, kadraja bakmaması gerekiyor, off takıldım tekrar alalım şansı yok, her taraf kelli felli kibar beyi kaynıyor konsantrasyon sorun, ağzından çıkacak her bi kelimenin duyulma ihtimali var, belki de yaptığı bir hata kariyerini mahvedecek, adrenalin had safhada, heyecan var, var oğlu var işte yaa...
ayrıca şehrazat son sahneyi iyi kopardı vallah billah. ama şehrazat bayılırken arkadaki bi davetli gülüyordu, hiç yakıştıramadım doğrusu. koş bi el at be hoca ayıp yahu ne gülüyon, kadın orda canıyla cebelleşiyo çok ayıp aaaa!!
son olarak o sarı kadın * neydi öyle yahu, bi insan hiç mi bozulmaz, 90 dakika aynı surat ifadesi mi olur, tebrikler.
