Tatlı bir akşam güneşi etrafa sarı ışıklarını yayarken, ilkbahar mevsiminde sırt üstü çimlere uzanmış ağaçların uzun gölgelerini seyreyliyordum. Bir akşam üzeri sephia modundaydı ruhum. Hafif bir rüzgar saçlarımı okşuyor, bir kelebek sarı çiçekler üzerinde son çırpınışlarını gerçekleştiriyor, serçelerin cıvıldaşması çocukluk günlerimin o tatlı hatıralarından esenlikler sunuyordu. O ara kendimden geçmişim. Hangi ara kendimden geçmişim. Şimdi düşünüyorum da saha ve zemin çok müsatmiş.
