öyleyse baudelaire'den gelsin bu gecenin şiiri, adı da aşıkların ölümü olsun.
yatağımız olacak hafif kokuyla dolan,
divanımız olacak bir mezar kadar derin,
ve acayip çiçekler, üstünde etajerin,
güzel gökler altında bizim için açılan.
gönlünce harcayarak son sıcaklıklarını,
iki kalp iki güçlü meşaleye dönecek,
ve yansıtarak bize çifte ışıklarını
bu ikiz aynalarda ruhumuza sinecek.
gizemli mavi, pembe bir akşam saatinde,
ayrılık dolu, uzun bir hıçkırık halinde,
alacak vereceğiz o biricik şimşeği;
kapıları açarak çok geçmeden bir melek,
kararmış aynaları ve ölgün alevleri,
yürekten bağlı ve şen, diriltmeye gelecek.
