hayatın kendisidir aslında insanın içini burkan, gözlerini açıpta akmaya başlayınca zaman bir oyuna almaz arkadaşların seni kenardan izlersin onları yaşlar kirpiklerinden aşağıya süzülürek istemeyerek de olsa ağladığını belli etmemek için gülerek, okula başlarsın öğretmen den yersin tokadı annen beslenme listesine göre koyamadığı için öğlen yemeklerini oysa umurunda değildir hergün senin peynir, ekmek yemek yada yiyememen. büyürsün iş ararsın gittiğin heryerde referans sorarlar sana şöyle kalantorundan oysaki zaten öyle bir referansın olsa iş görüşmesi yapmana gerek yoktur, aslında tanıdığın çok ünlü insanlar vardır hatta iş adamları ama yanlızca televizyondan, onlar tanımaz seni. cevabını biz haber vericez diye alıp çıkınca geriye dönüp baktığında ilk aldığı nefes burkar insanı ama yanlızca ilk aldığı nefes, ikincisi ile normale döner herşey çünkü alışmıştır bünye yadırgamaz.
