hayatına bir daha geri donmeyecek birinin yokluguna alısmak, alısmaya calısmak yaptıgınız her sey yarımdır aldıgınız nefes, yediginiz yemek, gulmeniz, hic soyle içten gelerek gulemezsiniz yada hıckırarak aglayamazsınız hep bir seyler eksik dersiniz eksikligi doldurmak icin bir sürü sacma sapan is yaparsınız ama yok tatmin edici degildir, elbet kertenkele degiliz insanız kopan yerimiz cıkmıyor yeniden sadece alısmayı ogreniyoruz, bu da zamanın geciremedigi yaralardan biridir, birinden veya bir seyden mahrum kalmak.
(bkz: zaman alismayi ogretir ama unutmayi asla)
