kar isimli romaninda uslup olarak cagdaslarinin ve yerli klasiklerin cok cok ustune cikmis (bitti cumle canim). bir de dogum lekesi gibi az milliyetci yara beresi cakilmis hayatina. yine birgun kar isimli roman 180. sayfasinda siktigi icin, pamuk imzali ozel eseri manitaya vakfettigim gecenin anisini hic unutamam. sonra olanlari ancak fante, bauer, bukovski edebilestirebilir. benim kelime dagarcigim erotiklestirir, hafif mesreplestirir.
diger romanlarini okumadim, bazi geceler bu ayipla battaniyeye sariliyor, pamuk pamuk gozyasina boguluyorum, oyle kabahatlerimle basbasa, somine onunde vicdan azabi, gelecek telasi, sarap tukenmis gencligim gibi. ben hala pamuk'u hic skimsemiyorum.
