evet mutlu görmektir. bir arkadaşım vardı, çok aşıktı, çok seviyordu. bunlar aynı dersanedeydiler ve tanışıyorlardı.
çocuk, bir gün dersane çıkışında her zamanki yolunu değiştirdi. koşarak kızın gittiği tarafa doğru gitti. kızı karşıda gördü. o sırada önünden bir kamyon geçmişti. kamyonun hemen akabinde karşıya geçti ve "selam" dedi.
"selam" diyerek cevabını almıştı ama bir kişiden değil. yanındaki erkek kişi de selam vermişti. evet sevgilisiydi. arkadaş, bozuntuya vermedi tabii. "hadi iyi akşamlar" deyip uzaklaştı oradan kısa bir laflamadan sonra.
daha sonraları dersaneye devam etti tabii. kız, arkadaşımı arkadaşı olarak görüyordu. sınıfına geliyor, sayısalcı olan sınıf arkadaşıma eşit ağırlıkçı biri olarak ders anlatmasını istiyordu. o da "tamam" diyordu. ama hiç anlatmamıştı. "nasıl anlatayım" diyordu. "acı çekiyorum."
ama o arkadaşım delikanlıymış. hep beraber takılırız, hiç belli etmedi kıza düşüncelerini. yakışmazdı ona. sevmek, onu sevmekti çünkü. bencilliğe yer yoktu onun için.
