Buenos airese giden bi akrabam anlatti.
Gitmisler iste geziyolarmis tur rehberi illa bi mezarlik var oraya gidelim demis. Mezarliga varmislar yalan olmasin ama 19. Yy dan kalma galiba. Eski bi mezarmis ve mezar tasi upuzuun ince oyaliymis. Merak etmisler bu mezarin ne ozelligi var diye. Bi gencin bir gun kalp krizi gecirdigini gormusler ve kimsesizmis bir tek aileden teyzesi varmis oda baska bi sehirde oturuyormus. Neyse genci mezara defnetmisler ve teyzesinede bi mektup yollamislar. Yegenin iste su tarihte vefat etmistir diye. Tabii o zamanlar teyzeye ulasana kadar mektup aylar gecmis. Teyze bi okumus mektubu inanamamis uzuntuden kahrolmus ve mezara dogru yola cikmis. Mezarina gittiginde demis ki ben goremedim onu son kez gormek istiyorum acin mezari demis herkes olmaz diye cikismis acilmaz mezar diye kizmislar ama teyzesi inat etmis kazin mezari tabutunu acin son kez gorucem demis. Neyse artik pes etmisler ve acmislar.
Tabut cikarilmis ve kapagi acilmis. Kapagini actiklarinda herkes donmus kalmis. Inanamamislar.
Tabutun heryerinde tirnak izleri varmis. Cocuk diri diri gomulmus... aslinda olmemis.
Tabii teyzesi gorenler kahrolmuslar. O mezar asil o gun deger kazanmis onemi o gun ortaya cikmis.
O gun otopsi zorunlu hale gelmis heryerde. Yani otopsi bu sekilde bulunmus.
