Korkudan ileri gelir kimi zaman. Okulda kimseyle konuşmak istemiyorum mesela. Mümkünse hiç soru sormasınlar bana. Söylediklerim ya ağızdan ağıza değişiyor ya da karşı taraf algılayamıyor ve kendince saçma bir yorum katıyor. Ben konuştuğumda samimiyetimi sunarım insanlara, şuan olduğu gibi. Ne demek istediğimi bile anlamayan bir grup insana samimiyetimi tüm çıplaklığıyla sunmak mı? Kalsın istemem. Onlarla konuşmak içinde kendimi değiştirecek değilim.
Edit; korkum şurdan geliyor, değiştirdikleri laflarım anlam değiştiriyor ve kimi zaman başıma iş açıyor. Gerçeği anlatmayı denemek falan çok yorucu. Ne gerek var şimdi? Susarım daha iyi.
