çay pratiktir, ulaşılması kolaydır fakat her harmanda aynı lezzeti kokuyu bulamazsınız, ayrıca Türkiyede son 10 15 yıldır içtiğim çaylardan koku ve tat almıyorum fakat alışkanlık işte amaç kültürü yaşatmak. Kahve merasim ister, usta ellerde işlenmek ister, servis kalitesi ister. meşakkatlidir.
çay modum ve kahve modum vardır misal benim. ikisine birden ayrı ayrı beslediğim onulmaz subjektif hislerim vardır.
Çayı kirillov içer bir kere, Oblomov içer, yeraltı adamı içer, samim içer. Kahveyi ise mersault içer, aylak adam içer, harry haller içer.
Daha dışa dönük, konuşkan hissettiğim anlarda çayı tercih ederim. sinir sistemimi de bu yönde motive ettiğine inanıyorum. ortamı daha sıcak bulurum içtikçe konuşma isteğim artar, duygulanımımda ani iniş çıkışlar olur. kendimi daha hassas, daha babacan, daha motive hissederim. hararetli bir muhabbetin veya gün ışığında aydınlanan bir odanın en güzel aksesuarı şüphesiz ki çaydır.
kahve ise yalnızken mutsuzluğu dağıtmak, savuşturmak daha stabil hislerle donanmak için idealdir. biraz içine kapanıktır kahve. dost meclislerinde de tercih edilir. hararetli bir sohbetin geçmeyeceği yatıştırıcı bir ikili ilişkiye de eşlik edebilir. kırgındır biraz ya da aksine başarısını kutlayan aristokrat. kahveyi içerken sessizlik hakim olur genelde, kurulan cümleler uzun olmaktan ziyade kısa ve nettir veya cümle kurulmaz. sessiz sessiz oturursunuz öyle.
