sınavları düşünürken, sınıf geçmelere çalışırken, işten atılmamak için her gün ayrı bir koşuşturma içinde evinin ekmeğini düşünürken; paylaşımları, yardım etmeleri, gülümsemeleri unutmaktır. ayağını çukura sokmak için birilerinin uğraş vermediği bir gün bile olmamasının hazin sonucuyla, her gün soğuk savaşlarda kavrulmaktır. sırf birileri laf diyecek diye iki kuruş aşk, tutku ve arzudan bile vazgeçerek, birer hanımefendi birer beyefendi ceketleri altında ruhları paslandırmaktır. adam olmaya çalışırken düşünemeyen, o halde bir hiçç olan mahluklar olmaktır. yaşamın gerçek tadına varamamakla, dünyayı kendi güzelliklerinden mahrum eden her ruhun hazin ölümüdür. dünyada gerçekten yaşayan parlak, canlı bir ruh olamamaktır güzelliklere yelken açacak ve yeni gülümsemelere kaynak olacak...
hayat düşünülmez, yaşanır..
(bkz: okul seruveninin altinda yatan bilimsel gercek)
