benimdir.
her gün fondötenli farlı makyajlar yapan şahsım üniversite 2. sınıfta ani bir kararla makyaj yapma eylemini haftada bire düşürmüştür. ilk bir kaç gün hasta mısın cart mısın curt musun solmuşsun bilmem ne olmusun triplerine giren ahali bir hafta içinde duruma alışmıştır.
before - after olayına girecek olursak, full makyaj gezdiğim dönemlerde insanların gözü aşina olduğundan pek umurlarında olmuyordu, sonrasında sadece rimel sürdüğümde bile övgüler almaya başladım. en büyük artısı ise şuydu; malum biz bayanlar canımız sıkkın olunca böyle şeylerle mutlu oluruz. eskiden zaten hep makyaj yaptığım için üzgünken teselli edecek başka şeyler bulmak gerekiyordu. oysa şimdi güzel bir makyaj ve hızla gelen "oo yee" hissi.
