31.
-
Son birkaç gündür bu konuyu düşünüyorum. Ve şunu farkettim yalnızlık bir uçurumsa ben o uçuruma çoktan düşmüşüm.
Sabah uyanırken günaydın, akşam uyurken iyi geceler diyen bir insan bile yok hayatımda.
Her sabah uyanırken neden uyandım ki aq diyorum. Gün boyu boş işlerle vakit geçiriyorum. Sonra tekrar uyuyorum. Sonra yine küfrederek uyanıyorum.
Artık bir döngüye girdi. Hiçbir hedefim amacım isteğim yok.( ölüm dışında )
Tek tabancayım adeta. Çok güzel birşeymiş gibi anlatılır bu ama değil.
insan hayatında değer verdiği keza kendisine değer veren biri olsun istiyor.
Ölünce mezarımı ziyaret edecek 1 kişi olsun inanın bana yeter.
Yalnızlığı seviyorum lakin uğruna yaşayabileceğim 1 kişi olsun isterdim.
Okuduysanız teşekkür ederim.
