(31 Mart 1878, Galveston - 10 Haziran 1946, Raleigh), ağır sıklette dünya şampiyonu olan ilk siyah boksör.
1897'den 1928'e değin profesyonel boks yaptı. Bu dönemde çıktığı 114 maçtan 80'ini (45'i nakavtla) kazandı. Boksu gösteri maçlarıyla 1945'e değin sürdürdü. Dünya şampiyonluğunu 26 Aralık 1908'de Sidney'de Tommy Burns'ü nakavtla yenerek ele geçirdi. 5 Nisan 1915'te Havana'da Jess Willard'a 26. rauntta nakavtla yenilerek bu unvanını kaybetti.
Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ırk ayrımcılığı yüzünden Burns'le yaptığı maça değin sivrilme olanağı bulamadı. Şampiyonluğu ele geçirince de "Büyük Beyaz Umut"u (Great White Hope) bekleyen çok sayıda düşman kazandı. Mesleğinin doruğundayken yarım düzine otomobili vardı; dünyayı, uşaklarından oluşan maiyetiyle geziyordu. iki kez beyaz kadınlarla evlendiğinden basının şiddetli saldırılarına hedef oldu. "Büyük Beyaz Umut" olarak boksa dönüş yapan James J. Jeffries'i nakavtla yenince beyazların üstünlüğüne inananları daha da kızdırdı. 1912'de, evleneceği kadını nikahtan önce eyalet dışına çıkardığı için Mann Yasası'nı çiğnemekle suçlandı. Bir yıl hapis cezasına çarptırıldı ve üst mahkemenin kararını beklerken kefalet ile serbest bırakıldı. Basketbol oyuncusu kimliğine girerek Kanada'ya kaçtı. Oradan geçtiği Avrupa'da yaşadı. Paris'te unvanını üç kez koruduktan sonra Küba'da Jess Willard'la dövüşmeyi kabul etti. Bazı gözlemcilere göre, unvanını bir beyaza yenilerek kaybederse hakkındaki suçlamanın ortadan kalkacağı düşüncesiyle bilerek yenildi.
1920'de ABD'ye giderek hapis cezasını çekti. Kansas'ta, Leavenworth'taki cezaevinde birkaç kez maça çıktı. Cezaevinden çıktıktan sonra gösteri karşılaşmalarının yanı sıra vodvillerde ve karnaval gösterilerinde, son olarak da eğitilmiş pire gösterisinde rol aldı. 10 Haziran 1946'da bir otomobil kazasında öldü.
Anılarını kapsayan Mes Combats (1914; Dövüşlerim) ve Jack Johnson in the Ring and Out (1927, yb 1975; Ringde ve Ring Dışında Jack Johnson) adlı yapıtları yazdı.
