--spoiler--
Ortaokul'da hoşlandığım insan ile aynı okuldaydık, onu görüp devamlı iletişim halinde olabilmek için okulu hiç asmadım. Her gün gittim 3 yıl boyunca, ilk okulda okula gitmemek için annemlere hasta numarası yapan ben ortaokulda 40 derece ateşle okula giderdim.
Liseye geçtiğimde okuldan kaçmanın, derse girmemenin rahatlığına vardım. Matematik varsa özellikle kaçardım. Zaten hiç bir ders anlamıyordum lise 1'de. En önemli seneydi oysa. Aklımda okul okumak yoktu. Bulunduğum şehirden kurtulmak vardı.
Lisem eve yakında, lise çağında ailem bana sert çıkamazdı. Ergenlik ve agresiflik bir arada. Daha okul açılalı 1 ay olmuş 14 gün devamsızlık yapmışım. Gidip Playstation kafede saçma sapan oyunlarla zaman kaybediyordum. Pes 11'miydi o zaman hatırlamıyorum öyle bir futbol oyunu vardı arcade gidip 1 saat onu oynar, tek yemek yiyebileceğim yakın yer olan bir büfeye gider tost yerdim. Serseri arkadaşlarımla oturur saçma sapan konulardan konuşurdum. Devre arası geldiğinde 2 tane 4 tane 1 ile saçma sapan bir duruma düştüm. O kadar kötü ve aptal biri değildim ancak adın çıkınca 9'a inmiyor 8'e Sene sonuna giderken 8 tane zayıfım var kurtulamayacak durumdayım, özel bir liseye geçerek kalmaktan kurtuldum.
şimdi ise kötü bir vakıf üniversitesinde ingilizce Psikoloji okuyorum, kesinlikle devamsızlık yapmıyorum. ortalamam da 3.65.
--spoiler--
Biraz yapılması gereken şeyin heyacanıdır. Ancak fazlası zarar.
