Az önce facebook'ta bir paylaşım gördüm. Kadının bacağı boydan boya alçıda. Altına kocaman kocaman şunu yazmış: "Her şerde bir hayır vardır, daha beteri olabilirdi, olmadığı için şükür allahıma."
Bacağının çatır çatır kırılmasında ne gibi bir hayır var onu bilemem (muhakkak rastlantı sonucu olan iyi bir şeye bağlanır o kırık ona şüphem yok) fakat asıl soru şurda: Kadın neredeyse bacağını kırdığı için teşekkür edecek Allah'a, dans edip oynayacak. iyi de bu şükürlerin sonu gelmez ki. Ölse dahi şükür acı çekmeden öldü demiyor muyuz? Neyin kafası bu?
Bu teslimiyetçilik ruhu içinde her şey kader her şey Allah'tan derken çok statikleşen bir din var karşımızda ve artık çağın fersah fersah gerisinde kalmaya başladı.
