flashback tekniğini kullanrak kıpırdamadan merakla beni 150 dakka yerimden kaldırmadan kendisine hayran bıraktıran muhteşem ötesi bir film. orjinal adı ile amores perros...
film ki nasıl bi film,geç izlediğim için kendime kızdım epey ama olsun.
yönetmen Alejandro Gonzales inarittu ile daha önce "21 gram" ve "babel" filmleri ile tanişmiştim zaten.
meksikalı yonetmen reklamcılık olarak başladiği mesleğe bu filmi çekerek zirve yapan ve tonlarca ödüle boğularak başlamiştir işe.
film cidden paramparça, paramparça olan sadece aşk değil, hayatlar, kişiler, aileler, sorunlar. bu filmde kopeklerde paramparça.
filmde başrol bir köpek var dersek yanılmış olmam..(octvio'nın köpeği cifo )
ve 3 farklı hayatın aktarıldığı filmde ortak nokta bir köpek oluyor, bir kaza ile çakışan 3 farklı alakasız hayat ...
yonetmen öyle güzel birbirne bağlamişki olayları helal olsun dememek elde değil
el chivo octavio ve suzana sınıfları farklı 3 insan..aile..
kendi ızdırapları hayat mucadeleri ile boğuşan farklı kesimden kareler...(filmin sınıflar arası durumada dikkat çektiğini anliyoruz hemen))
ve hayatın onlara bi kaza ile getiridği surpizler, hayat felsefeme uyan bir film...."kaos teorisi" yanii
herşey başka birşeyi tetikler ve birşey illa başka bir şeyin nedenidir...filmde bunu çok güzel göruyorsunuz.
Marx'a benzerliği ile dikkat çeken el chivo'nun son sözu çok iidir:
