Cocukluk anilarim depresti bugun, bir animi daha anlatiyim.
12-13 yaslarindaydim, en yakin iki kiz arkadasimla mahallede geziyoruz. Bir kac metre onumuzde de bizden 3-4 yas buyuk, arkadaslarimin surekli bana yamamaya calisarak sinir ettigi bi cocuk yuruyor. Bizim kiler "ooo azriim, bak senin ki", "kiz kocan orda yanina gitsene" diye sacmalayip duruyorlar, yuksek sesle hem de cocuk da duyuyor civarda ki herkes de. Susun musun diyip arada bir-iki caksam da fayda etmiyo, devam ediyolar. Derken oglan arkasini bi dondu, elini kaldirip isaret parmagiyla sagimda ki arkadasimi isaret ederek "seni s***rim" dedi. Bunun uzerine solda ki arkadasim kahkahayi basinca, oglan bu sefer ona donup yuksek sesle "seni de!" Dedi. Kahkaha aninda kesildi, Bizim kiler olduklari yerde sap gibi kaldilar. Bu sefer ben bastim kahkahayi ama ne kahkaha. Bana bir sey demedi cocuk sagolsun, yoluna devam etti. Ama ne gulmustum, kufru sevmem ama oh oldu ikisine de.
