Elin kızına verdiğimiz ama anneye veremediğimiz değerin boynumuzu bükmesine neden olan emektir.
Herkes böyle değil tabi ama ben yaptım bunu bir kaç kere. Aşk dediğimiz körlüğün içinde bir kız arkadaşım için geç geldim eve baktım annem uyumamış bekliyor beni, pek ilgilenmedim geçtim odama uyudum, anlamadım beni merak ettiği için uyuyamadığını, kız arkadaşım hasta olunca anasından babasından önce koştum, telefonla konuşurken "nasıl oldun aşkım" dedim o sırada içeri giren annemin "çok ağrım var oğlum, iğnede işe yaramadı, çok kötüyüm" demesiyle yıkıldım.
Ödeyemem hakkını, ama artık eskisi gibi değil. annemin değerini geç olmadan anladım. Anlamak gerekir zaten.
Bakıyorum televizyonlarda çok fazla annesini öldüren yada buna teşebbüs eden insan çıkmaya başladı. inanamıyorum, boğazımda bişeyler takılıyor. Bir çocuk annesini nasıl sevemez nasıl ona el sürer.
Annem benim en kutsalım. Annem benim varlığım. annem benim mutlu etmek için yaşadığım amacım.
