Bir gün arkadaşlarla metrobüs ile yolculuk yapıyorduk. Metrobüs leş gibi kalabalık, leş gibi sıcak da cabası... bizim arkadaşlar da hanımefendinin çocuğuyla konusuyor, güldürüyor. Kendilerince leş yolculuğu güzelleştiriyorlar. Bende de o zaman uzunca bir sakal vardı, Tabir yerindeyse kıl yumağıydım. Ben de onlara katılayım dedim ve çocuğa seslendim. Çocuk ne dese beğenirsiniz? Anneee ayı! Dedi ve yüzünü annesinin koynuna koydu. Böyle bir tepki beklemiyordum. Metrobüsdeki insanlar kahkaha atmaya başladı. Herkes gülüyor, ben şaşkın, çocuk ağlıyor. Ne yapacağımı bilemedim.sonra ben de ortama ayak uydurdum ve biran önce ineceğim durağın gelmesini diledim.
Anlatınca komik olmayan olaylardır.
