Filmin en muhteşem sahnelerinden biri, preston'un beethoven'in 9'cu senfonisini duyduğu an bakışlarındaki değişimi, oturup ağlaması enfesti. beethoven hayranı olduğum için, bir tek bu sahne bile filmi gözümde çok değerli kılıyor. Ayrıca her hangi bi filmde beethoven'in ismine/bestelerine veya onunla ilgili en küçük bir ayrıntıya dahi rastlasam mutlu oluyorum. Bahsettiğim sahne şu https://youtu.be/_b3_-pPzDVk
Filmle ilgili tek bir eleştirim olacak. Malum prozium yüzünden insanlar duygusuzdu, gülmüyor/ağlamıyor kısaca tüm duygulardan arınmıştı. Fakat kasklı askerler saldırmadan önce saklanıyor, bu korkudur! Bunun dışında preston'un yeni partneri sürekli mimik sergiliyor. Kıskanıyor, gülüyor, öfkeleniyor, mimikleri ile imada bulunuyor. Güya duygusuz robot gibiler ama Saldırganlık/öfke/hırs vs diz boyu.. --spoiler--
