-Uykun mu var?
-Hayır yok.
-Hasta mısın?
-Hayır.
-Eeee, neden uyumaya çalışıyorsun?
-Uyanık olduğum zamanları sevmiyorum artık. Çekilmiyor diğer türlü dedi kadın.
Nefesi yorgunluğunun ifadesiydi. Daha kaç kez böyle umutsuzlukla tüm günlerini uyuyarak geçirecekti bilmiyordu. Telefonu çaldı ve arayan oydu. Büyük bir isteksizlikle cevap verdi:
-Dinliyorum.
-Konuşmamız lazım.
-Dünya mı yok oluyor yoksa? Bir sigara yakıp izlemem gerekiyor o zaman.
-Yapma böyle.
-Eğer yoksa böyle bir durum, bana söyleyebileceğin bir şey kalmadı demektir dedi ve telefonu kapattı.
Yine düşüncelere daldı bu uyumasını engelleyen bir durumdu.
