Düşünüyorum lise arkadaşlarımı, o zil çalınca tenefüste koridorda, bahçede dolaşmalarını, o gençliklerini, o ışıltılarını gençliğin verdiği o heyecan ve hızı, o muhabbetleri ve şimdi bakıyorumda lisedeki çoğu kız arkadaşım evlenmiş hepsi çocuk yapmış birer tane.
e ne oldu şimdi ? "aman mehmet çocuğu soğukta üşütmeyelim" diyen anne babalardan ne farkları kaldı ?
neye evrildiler şu anda, hayatın amacı bu mudur ? evlen çocuk yap sonra çocuğuna bakarak yaşlan en sonunda öl.
hayat çok kısır, dön dolaş hep aynı kapılara çıkıyor.
doğum, çocukluk, ergenlik, olgunlaşma, evlilik, çocuk sahibi olma ve ölme gibi saçma alternatiflerden başka şeyler olmalı. toplum mühendisleri evlilik olgusunu dünyadan silmeli, çoğalmamız ise belkide saçma birşeydir. çoğalma bir amaç olamaz. insan nesli kontrollü bir şekilde sona erdirilmeli.
