günümüz gençliğini görse içi yanar atamın. kendisini kurtarıcı mesihi bekler misali bekleyenlere hiç değinmiyorum. gelmeyeceğini biliyor ama kendisinin düşmememizi söylediği çaresizliğe düşüyor ve bu da sanal da olsa bir kurtarıcıya ihtiyaç hissini doğuruyor. adam direkt sana bu hataya düşmemeni söylüyor ama sen bunu düşünmüyorsun bile. sözlükteki aktrollere cevap yetiştirmek senin atatürk düşmanlarıyla savaşma şeklin olmuş ve bunun dışında gerçek hayatta başka hiçbir şey yapmıyorsun. üstüne sözlükteki boş savaşını gerçek hayata da taşıyıp faydasızlıklardan faydasızlık getiriyorsun. öbür malum tarafa zaten hiç girmiyorum onlar direkt ayrı bir kafa. beynimizi ne ara böylesine kaybettik bazen çok şaşırıyorum. koca ülkede normal ve akıllı düşünebilen insan sayısı o kadar az ki samanlıkta iğne arasan daha kolay bulursun. çok çirkin yaratıklara dönüşüyoruz zaman geçtikçe insan olarak. olay atatürk mevzusunu da aşmaya başlıyor aslında bir yerden sonra ve bu daha da vahim. atatürk düşmanlarını korkutacak herhangi bir durumdan ve eylemden uzaklaştığının/uzaklaştırıldığının farkında değil misin? neden böyle oluyor sence? yalnız kaldığında bunu bir düşün derim.
