bir yaz günü kabusu, doksanların başı... voleybolcu olan abime antrenmanlarını izlemek için yalvarıyorum ve zar zor da olsa kabul ediyor. "tamam gel ama bir yaramazlık yapma, uslu uslu otur izle..." durakta otobüs bekliyoruz. bir tanesi geliyor. gitmemiz gereken yerden geçmesine rağmen içimde kötü bir his var. "abi buna binmeyelim, n'olur abi, binmeyelim buna, içimde kötü bir his var, bir şey olacak..." abim kızıyor bana. huysuzluğum tuttu sanıyor. binmiyoruz fakat abim geç kalacağından çok sinirli ve beni geri yolluyor. "gelme istemiyorum, seninle mi uğraşıcam ben! git eve..." ben eve, abim antrenmana... birkaç saat sonra televizyonlarda hep aynı haber dönüyor; "...silahlı terör eylemcisinin kaçırdığı X-y hattındaki otobüste çıkan arbedede 2 kişi öldü..." ve öğreniyorum sonra, olayın olduğu bu otobüs benim yüzümden abimin kaçırdığı o otobüsmüş...
