demokrasi antik yunan sonrası , fransız devrimi ile beraber vücut bulup geliştiğinden ve lokal anlayışı diğer ülkelere dikte ettiğinden dolayı, bu günkü şeklini alıp işlevsel hale gelmesi sorunlu olmuştur.
genel olarak toplumun alt katmanında heyecanlı bir kabul gören,( birbirine eşit oylar/ eğitim) amiyane olarak ; dağdaki çobanın oyu felsefesi biraz romantik solculuğun eseri gibi dursa da irdelenmeye değer.
örnekleyerek devam edelim, bir çoban kuantum fiziğini anlamayabilir ve aynı şekilde bir fizik profesörü de bir vişne ağacının nasıl aşılandığını bilmeyebilir. bu iki insanın hayata bakış açıları elbette bir olmayacaktır fakat kendi lokasyonlarında üstünlük sahibi oldukları yadsınamaz.
önderi doğrudan toplumun seçmesi demokrasinin magna carta'sıdır. (bkz: max weber) fakat kendi içinde çelişen bu felsefe, önder demokrasisini doğurur.
önder demokrasisi ise eğitimsiz ( öğretim eksikliği olan demiyorum ) kitlenin tek adamlığa koşar adım gitmesine sebep olur.
işte bunun sonucu olarak bir tek adam demokrasisi (dikta rejimi ) bir yerden sonra mülkiyet ve diğer temel haklarda sıkıntı yaratmaya ve etnisite problemi oluşturmaya başlar, çünkü çoğunluk kendinden olan adama oy vermiştir.
bana göre, daraltılmış alan seçimi ile yapı bulacak kapsayıcı bir devlet anlayışı, reel demokrasiyi oluşturur. demokrasi sistemi öyle ha diyince yapılabilecek bir reform değildir, öncelikle toplumun kendi içinde rönesans yaşaması gerekir ki, sosyal dokunun bu kadar elek edildiği bir toplumda bu mümkün değildir.
