yıllar önce binanın önü park yeriydi iş çıkışına hiç araba olmaz bizde deli gibi oynardık ama küçük bir problemimiz vardı. hafız amca gündüzleri 3te güzellik uykusuna yatar e bizde çocuğuz yakar,çanak oynuyoruz sürekli bağrış ve gürültü ederdik. hafız amcada çocuk odasının penceresinden sarkar kızardı gidin başka yerde oynayın bilmem ne daha da yetmedi kafamıza su döker işte aşağı iner kovalar olmadı her apartman toplantısında ailelere derdi.kaç yaşına geldik binada bizim dönemin çocukları hala sevmez hafız amcayı oynatmadı bizi diye.bugün vefat etti hafız amca sabah kalp krizi geçirmiş insan bi tuhaf oluyor yav çocukluğuna dair şeylerin yavaş yavaş eksildiğini hissediyorsun...
şimdi binanın önü park olarak kullanılmıyor sürekli boş,biz oynamıyoruz ve hafız amca artık kızamayacak...
üzüldüm.
