yıllardır huzurun bendeki tasviri hep aynı olmuştur.
uçsuz bucaksız bembeyaz bir mekan, tek bir obje yok. sadece yaradan ve ben. "o" hemen yanıbaşımda olacak. ben ise bir cenin gibi, ilk uyuyuşum gibi kıvrılıcam yanında ve sonsuza dek uyuyacağım. ne bilim, ne kadar kıvrılıp küçülürsem, yanlışlarım da o kadar küçülür gibi geliyor.
ya da şimdi anneme yaptığım gibi uyuyor taklidi yapıp, yorganaltı ağlayacağım.
bana huzuru ne sadık bir sevgili ne de anlayışlı bir eş verebilir. yaradan, o kadar derin yapmışsınki benim yaramı, ancak sen kapatabilirsin.
yıllardır sabırla, yanında uyuyacağım günü bekliyorum.
