bembeyaz saclari vardi dedemin elimden tutar parka gotururdu beni cebinde ki bozukluklari bana verir bakkala kosarak giderdim. halida oyunlar oynardik. beraber odun keserdik. ve dedem alzaymir oldu gunden gune eridi gozumun onunde dag gibi dedem eridi hastaligin son evrelerinde tek hatirladigi insan bendim ve sonrasi kocaman bir bosluk. ve geriye cizdigi resimler ve gunlugu kaldi dedemin.
